Nu reeds een nieuwe post in het dagboek omdat de vorige dag redelijk kort was door het 9 uur tijdsverschil.
We zijn keurig mee geraakt met de Washington - Munchen, in first class dan nog wel!
We waren ook tijdig in Munchen zodat we de aansluitende connectie naar Brussel nog ruimschoots konden halen. Ook hier geen problemen...
Alleen nog wat moe door het enorme tijdverschil, maar zo lang mogelijk wakker blijven en dan lukt het wel om dinsdag weer up and running te zijn voor een nieuw werkdag!!
Aftellen naar een volgende reis.....nog in 2005 ??
zondag, september 25, 2005
Washington (dag 11)
Vanmorgen dus om 3 uur uit de veren na een nacht van amper een tweetal uur, ik hoef niet te vertellen hoeveel pijn dit doet!! Véél pijn dus!!
We waren gelukkig vroeg op de vlieghaven en dus ruimschoots op tijd om in the checken, economy plus seats gekregen, dus dat viel goed mee. De eerste vlucht was dus Seattle-Chicago, een 4 à 5 uur vliegen denk ik (ik heb het grootste deel van de tijd geslapen), en een layover van een uurtje en een half in Chicago. Dit is een zeer aangename luchthaven met massa's winkels en restaurants, dus de tijd doden viel goed mee. Volgende vlucht was Chicago – Washington, en ook daar economy plus seats kunnen bemachtigen, dus dat was ook comfortabel vliegen, anderhalf uur deze keer.
In Washington een tweetal uurtje layover en dan op de vlucht naar Munchen, en deze keer first-class, dus dat is boffen!! First class op een 777 is met bedden aan boord !! Schitterend!! Ik vrees echter dat we van al die luxe niet te veel gaan merken, we zijn ondertussen zo moe geworden dat redelijk rap van het bed gebruik zullen maken, vrees ik :-)
Hopelijk komen we op tijd aan in Munchen zodat we een directe connectie hebben, zoniet, hebben we terug 3 uur layover en dan terug een anderhalf uur vliegen tot Brussel...
Hopelijk loopt het einde ook nog op wieltjes, want je weet wat men zegt van de laatste loodjes....
We waren gelukkig vroeg op de vlieghaven en dus ruimschoots op tijd om in the checken, economy plus seats gekregen, dus dat viel goed mee. De eerste vlucht was dus Seattle-Chicago, een 4 à 5 uur vliegen denk ik (ik heb het grootste deel van de tijd geslapen), en een layover van een uurtje en een half in Chicago. Dit is een zeer aangename luchthaven met massa's winkels en restaurants, dus de tijd doden viel goed mee. Volgende vlucht was Chicago – Washington, en ook daar economy plus seats kunnen bemachtigen, dus dat was ook comfortabel vliegen, anderhalf uur deze keer.
In Washington een tweetal uurtje layover en dan op de vlucht naar Munchen, en deze keer first-class, dus dat is boffen!! First class op een 777 is met bedden aan boord !! Schitterend!! Ik vrees echter dat we van al die luxe niet te veel gaan merken, we zijn ondertussen zo moe geworden dat redelijk rap van het bed gebruik zullen maken, vrees ik :-)
Hopelijk komen we op tijd aan in Munchen zodat we een directe connectie hebben, zoniet, hebben we terug 3 uur layover en dan terug een anderhalf uur vliegen tot Brussel...
Hopelijk loopt het einde ook nog op wieltjes, want je weet wat men zegt van de laatste loodjes....
zaterdag, september 24, 2005
Seattle (Dag 10)
Vandaag zijn we vroeg uit de veren, we moeten immers wegens de schedule-change terug in Seattle geraken op een deftig uur, want we nemen dus de vlucht een dagje vroeger terug naar huis.
Maar omdat we niet voor niets naar Portland zouden gereden hebben, wilden we toch nog even een glimp van de stad opvangen.
Dus rond een uur of 8 het hotel verlaten en een plekje gaan uitzoeken om te ontbijten (uiteraard een starbucks voor een vanilla latte en een stuk lokale specialiteit “Portland Cake”). De stad is werkelijk heel mooi, heel mooie gebouwen en architectuur, ook veel groen in de stad verwerkt... De stad voelt heel relax aan, heel gezellig. Spijtig dat we hier zo snel terug moeten vertrekken, we besluiten echter dat dit wel eens een mooi startpunt zou kunnen zijn voor een volgende trip, Oregon heeft namelijk ook veel bezienswaardigheden.
De staat Oregon is vooral bekend om zijn taksvrije politiek. Hier komt niet zoals overal elders in de VS nog eens extra taksen op uw aankopen. Het stikt er dan ook van shopping malls en winkels....een heel dodelijke combinatie dus voor ons!! En dat blijkt al snel, na een uurtje ronddwalen door de stad heef Hilde al 2 paar schoenen gekocht, en ik een Apple iPod 20Gb!!
De discovery-channel store is hier ook gevestigd en daar hebben we elk een state of the art koptelefoon gekocht die noise redemption doet (vb geluid in een vliegtuig)....
Na al deze aankopen besloten we om terug te vertrekken, want langer blijven zou zelfmoord betekenen voor onze bankrekening!!
Terug auto in en vertrokken richting Seattle....een flink eind rijden!! Onderweg nog wat MEGA shopping malls tegengekomen waar we toch ook eventjes zijn gestopt :-)
Maar de rit verliep al bij al redelijk vlot, mede dankzij de heel mooi aangelegde “resting area's” die onderweg zijn aangelegd, en waar je gratis koffie ed kan krijgen....dit is wel een voorbeeld voor andere landen hoor!! Het maakt lange ritten een stuk aangenamer en veiliger!
Eens aangekomen in Seattle, besluiten we maar meteen een motel dicht bij de luchthaven te zoeken met internet access (ik wil nog enkel cd'kes op mijn nieuwe iPod krijgen....zodat ik hem morgen op de vlucht reeds kan gebruiken).
Het wordt de “Ramada” die ons een flinke discount wil geven én die een gratis airport shuttle ter beschikking stelt). We gaan de auto reeds vanavond binnenleveren zodat we morgen op ons gemak zijn om naar de luchthaven te gaan.
Maar voor we de wagen binnenleveren, gaan we er nog even gebruik van maken, met name door nog iets te gaan zoeken waar we voor een schappelijk prijs iets achter de kiezen kunnen steken. We zijn naar de heel andere kant van Seattle gereden (tijdens spitsuur!!) waar er malls zijn, zo groot dat ze gewoon volledige dorpen vormden, waar je met de wagen kon doorrijden, deze keer hebben we ons wel aan het plan gehouden om niets meer op te doen :-) De finacien zagen er al slecht genoeg uit !!
Daarna naar Avis geweest, wagen gaan inleveren en terug naar de kamer....
Toch nog even naar Belgie bellen om te confirmeren dat alle vluchten er nog goed uitzien....helaas!!
Weeral slecht nieuws, de vluchten die er tot gisteren schitterend uitzagen, zien er nu gewoon hopeloos uit!! Tenzij we via Chicago naar Washington reizen en van Washingon naar Munchen!! Maar dat betekend om 6 uur een vlucht halen!! Het is nu bijna middernacht !! Dus we moeten eruit om 3uur !!
Nog snel wat muziek op de iPod plaatsen en dan toch nog voor enkele uurtjes het bed in!!
Maar omdat we niet voor niets naar Portland zouden gereden hebben, wilden we toch nog even een glimp van de stad opvangen.
Dus rond een uur of 8 het hotel verlaten en een plekje gaan uitzoeken om te ontbijten (uiteraard een starbucks voor een vanilla latte en een stuk lokale specialiteit “Portland Cake”). De stad is werkelijk heel mooi, heel mooie gebouwen en architectuur, ook veel groen in de stad verwerkt... De stad voelt heel relax aan, heel gezellig. Spijtig dat we hier zo snel terug moeten vertrekken, we besluiten echter dat dit wel eens een mooi startpunt zou kunnen zijn voor een volgende trip, Oregon heeft namelijk ook veel bezienswaardigheden.
De staat Oregon is vooral bekend om zijn taksvrije politiek. Hier komt niet zoals overal elders in de VS nog eens extra taksen op uw aankopen. Het stikt er dan ook van shopping malls en winkels....een heel dodelijke combinatie dus voor ons!! En dat blijkt al snel, na een uurtje ronddwalen door de stad heef Hilde al 2 paar schoenen gekocht, en ik een Apple iPod 20Gb!!
De discovery-channel store is hier ook gevestigd en daar hebben we elk een state of the art koptelefoon gekocht die noise redemption doet (vb geluid in een vliegtuig)....
Na al deze aankopen besloten we om terug te vertrekken, want langer blijven zou zelfmoord betekenen voor onze bankrekening!!
Terug auto in en vertrokken richting Seattle....een flink eind rijden!! Onderweg nog wat MEGA shopping malls tegengekomen waar we toch ook eventjes zijn gestopt :-)
Maar de rit verliep al bij al redelijk vlot, mede dankzij de heel mooi aangelegde “resting area's” die onderweg zijn aangelegd, en waar je gratis koffie ed kan krijgen....dit is wel een voorbeeld voor andere landen hoor!! Het maakt lange ritten een stuk aangenamer en veiliger!
Eens aangekomen in Seattle, besluiten we maar meteen een motel dicht bij de luchthaven te zoeken met internet access (ik wil nog enkel cd'kes op mijn nieuwe iPod krijgen....zodat ik hem morgen op de vlucht reeds kan gebruiken).
Het wordt de “Ramada” die ons een flinke discount wil geven én die een gratis airport shuttle ter beschikking stelt). We gaan de auto reeds vanavond binnenleveren zodat we morgen op ons gemak zijn om naar de luchthaven te gaan.
Maar voor we de wagen binnenleveren, gaan we er nog even gebruik van maken, met name door nog iets te gaan zoeken waar we voor een schappelijk prijs iets achter de kiezen kunnen steken. We zijn naar de heel andere kant van Seattle gereden (tijdens spitsuur!!) waar er malls zijn, zo groot dat ze gewoon volledige dorpen vormden, waar je met de wagen kon doorrijden, deze keer hebben we ons wel aan het plan gehouden om niets meer op te doen :-) De finacien zagen er al slecht genoeg uit !!
Daarna naar Avis geweest, wagen gaan inleveren en terug naar de kamer....
Toch nog even naar Belgie bellen om te confirmeren dat alle vluchten er nog goed uitzien....helaas!!
Weeral slecht nieuws, de vluchten die er tot gisteren schitterend uitzagen, zien er nu gewoon hopeloos uit!! Tenzij we via Chicago naar Washington reizen en van Washingon naar Munchen!! Maar dat betekend om 6 uur een vlucht halen!! Het is nu bijna middernacht !! Dus we moeten eruit om 3uur !!
Nog snel wat muziek op de iPod plaatsen en dan toch nog voor enkele uurtjes het bed in!!
vrijdag, september 23, 2005
Portland (dag 9)
Vandaag een serieuze weg afgelegd!! Vanmorgen dus vertrokken in Aberdeen richting Raymond, om dus de plaats van het eerste betaalde live optreden te zien van Nirvana. Een prachtige rit is het geworden, door onoogelijk kleine stadjes waar de tijd is blijven stilstaan... Ik had een cd van Bob Dylan (goei cd gekocht hier) in de cd player gestoken, en toen we erdoor reden, keken we naar elkaar en dachten net hetzelfde....”wij hebben hier de verkeerde kleren aan en we rijden met een te moderne wagen” We reden gewoon door de jaren 70!!
Eens aangekomen in Raymond zijn we naar een visitors center gereden omdat we de “nussbaum steet” nergens konden vinden. Daar keken ze ons met verwonderde ogen aan toen we naar de befaamde nirvana-first-gig place vroegen, die wisten daar van niets!!
We hebben toen de hele uitleg gedaan en ze waren verrukt dat hun boerengat toch nog iets had om mee te pronken!! We hebben toen de link gegeven waar de bootleg van dit optreden staat (dit optreden was verschrikkelijk slecht maar toch verkoopt het gelijk zot op de illegale markt)....
De link is de volgende : http://www.livenirvana.com/digitalnirvana/bootography/review30bd.html?filename=17nussbaumroad
Enfin, met wat hulp van de locals ginder hebben we het befaamde huis gevonden, de eigenaars waren jammer genoeg niet thuis, zodat we niet wat meer background info hadden, maar toch, de trip was zeker de moeite waard!
Dan zijn we nog van onze planning afgeweken door naar South bend, the oyster capital of the world...daar habben we dan uiteraard oesters gegeten (Hilde althans, ik heb het bij fish & chips gehouden) en teruggekeerd naar onze planning, de rest van de scenic route 101 richting south.
Voor we naar de actual 101 gingen hebben we nogmaals van onze planning afgeweken (waarvoor maken wij eigenlijk een planning ?!) en zijn we naar Olympia geweest, dit was de officiele hoofdstad van de staat Washington. Dus even gaan uitchecken, de Lonely plannet zegt hierover “the town looks like it happened here 100 years ago” en dat klopt ook een beetje.... Het is er mooi, maar er leeft niet echt iets.....
Dus enkele foto's en terug de wagen in, richting 101 deze keer, de planning remember? En het ging vlotjes, tegen een uur of 4 zaten we op schema...even een zalm- en forelkwekerij gaan bezichtigen (niets aan) en doorgereden. Na een uurtje keken we eens naar elkaar en dachten terug hetzelfde...”niet zo veel te zien hé”....wagen aan de kant en kaart erbij.....
Als we nu eens terugkeren naar Olympia, en dan doorrijden naar Portland in de staat Oregon? :-)
Een 160 mijl.....en t'is 1700Hr....te doen hé....
Rechtom gedraaid en op weg naar Portland dan maar.....de hele tijd goed de voet op het gaspedaal gehouden en tegen 20u hadden we een motel (wel het eertste de beste hoor), om dit in te typen zit ik in een pizza-tent naast het motel omdat hun wireless internet connectie niet door de plafonds gaat ?!!
We hebben een piza verorberd als dinner (weeral een pizza !) en hebben daarnet eens naar “huis” ge-skype-d......het ziet er extreem slecht uit....alle vluchten naar alle mogelijke europese bestemmingen zijn overboekt op zondag!!! help !!!
Het beste zou zijn om morgen al terug in Seattle te zijn en zaterdag te vertrekken ipv de zondag.....
Maar dat betekend morgen de hele dag rijden!!!!! snif....
We gaan toch nog een halve dag in Portland doorbrengen en normaal gezien morgenmiddag in de auto stappen naar Seatlle en zien waar we gaan geraken.....misschien veranderen we nog eens ons plan.....
Maar in elk geval ziet het er niet goed uit, gelukkig ziet vandaag er nog relatief goed uit, het is hier nog happy hour tot 12u en ik ben niet van plan dit zo te laten :-) Nog tot 12u bier drinken aan 1$ !!!
Morgen is een andere dag.....we zien wel!
Eens aangekomen in Raymond zijn we naar een visitors center gereden omdat we de “nussbaum steet” nergens konden vinden. Daar keken ze ons met verwonderde ogen aan toen we naar de befaamde nirvana-first-gig place vroegen, die wisten daar van niets!!
We hebben toen de hele uitleg gedaan en ze waren verrukt dat hun boerengat toch nog iets had om mee te pronken!! We hebben toen de link gegeven waar de bootleg van dit optreden staat (dit optreden was verschrikkelijk slecht maar toch verkoopt het gelijk zot op de illegale markt)....
De link is de volgende : http://www.livenirvana.com/digitalnirvana/bootography/review30bd.html?filename=17nussbaumroad
Enfin, met wat hulp van de locals ginder hebben we het befaamde huis gevonden, de eigenaars waren jammer genoeg niet thuis, zodat we niet wat meer background info hadden, maar toch, de trip was zeker de moeite waard!
Dan zijn we nog van onze planning afgeweken door naar South bend, the oyster capital of the world...daar habben we dan uiteraard oesters gegeten (Hilde althans, ik heb het bij fish & chips gehouden) en teruggekeerd naar onze planning, de rest van de scenic route 101 richting south.
Voor we naar de actual 101 gingen hebben we nogmaals van onze planning afgeweken (waarvoor maken wij eigenlijk een planning ?!) en zijn we naar Olympia geweest, dit was de officiele hoofdstad van de staat Washington. Dus even gaan uitchecken, de Lonely plannet zegt hierover “the town looks like it happened here 100 years ago” en dat klopt ook een beetje.... Het is er mooi, maar er leeft niet echt iets.....
Dus enkele foto's en terug de wagen in, richting 101 deze keer, de planning remember? En het ging vlotjes, tegen een uur of 4 zaten we op schema...even een zalm- en forelkwekerij gaan bezichtigen (niets aan) en doorgereden. Na een uurtje keken we eens naar elkaar en dachten terug hetzelfde...”niet zo veel te zien hé”....wagen aan de kant en kaart erbij.....
Als we nu eens terugkeren naar Olympia, en dan doorrijden naar Portland in de staat Oregon? :-)
Een 160 mijl.....en t'is 1700Hr....te doen hé....
Rechtom gedraaid en op weg naar Portland dan maar.....de hele tijd goed de voet op het gaspedaal gehouden en tegen 20u hadden we een motel (wel het eertste de beste hoor), om dit in te typen zit ik in een pizza-tent naast het motel omdat hun wireless internet connectie niet door de plafonds gaat ?!!
We hebben een piza verorberd als dinner (weeral een pizza !) en hebben daarnet eens naar “huis” ge-skype-d......het ziet er extreem slecht uit....alle vluchten naar alle mogelijke europese bestemmingen zijn overboekt op zondag!!! help !!!
Het beste zou zijn om morgen al terug in Seattle te zijn en zaterdag te vertrekken ipv de zondag.....
Maar dat betekend morgen de hele dag rijden!!!!! snif....
We gaan toch nog een halve dag in Portland doorbrengen en normaal gezien morgenmiddag in de auto stappen naar Seatlle en zien waar we gaan geraken.....misschien veranderen we nog eens ons plan.....
Maar in elk geval ziet het er niet goed uit, gelukkig ziet vandaag er nog relatief goed uit, het is hier nog happy hour tot 12u en ik ben niet van plan dit zo te laten :-) Nog tot 12u bier drinken aan 1$ !!!
Morgen is een andere dag.....we zien wel!
donderdag, september 22, 2005
Aberdeen (dag 8)
Vandaag rond een uur of 9 vertrokken uit Forks, t'was reeds betrekkelijk warm...gestop aan een safeways om ontbijt & lunchpakketje te kopen en voet op het gaspedaal, want we moesten een redelijke afstand overbruggen vandaag (we moeten tenslotte terug in Seattle geraken zaterdag).
Eerste bestemming was het “HOH Rain Forest”, een regenwoud ontstaan door een samensmelting van een heleboel omstandigheden, maar voornaamste zijn de Olympic mountains en de pacific ocean die een soort microklimaat doen onststaan waardoor alle regen er voor de bergtoppen uitvalt....
HOH Rain Forest
De enorme hoeveelheid regen valt er gelukkig vandaag niet uit, het is een stralende dag....alhoewel, voor foto's kan dat wel eens tricky zijn, die zon...
@ the rainforest
De weg ernaartoe langs de rivier is ook heel mooi, we stoppen dan ook geregeld om het landschap te bekijken en foto's te nemen...
De rivier langs de weg
Ook in het regenwoud is het uiteraard de moeite waard, mooie trails met veel uitleg onderweg, zeer mooi aangelegd... We hebben een tweetal korte trails gedaan, genoeg voor een uurtje of 3-4 vermaak...
Daarna snel wagen in en doorgereden richting Ruby Beach, een van de ruwe stranden aan de rand van het Olympic park....Mooi om te zien hoe de bomen die de zee heeft buitgemaakt op het strand liggen te vergaan en voedingsbodem vormen voor nieuwe planten en organismen.
Ruby Beach
Daarna zijn er nog een 4 tal stranden waar we korte stops houden om eens te bewonderen en daarna verder.
Dan zijn we doorgereden naar Lake Quinault, een gigantisch meer waar het redelijk duur overnachten was, dus toch maar doorrijden....
We zijn naar Aberdeen gereden, en verblijven hier nu in het Olympic Inn Motel, die ons voor de (toch wel dure) prijs van 65$ ontbijt en gratis wireless internet gaf... De kamer is terug heel mooi, gigantisch groot....niet wat we nodig hebben, maar het was de enige optie....
Aberdeen, grijs industriestadje met als curieusiteit dat hier Kurt Cobain opgroeide (geen wonder dat die zelfmoord heeft gepleegd, moest ik hier zijn opgegroeid....). Leuke opmerking : het stadje verwelkomt u met het bord “Aberdeen, come as you are”....
Morgen gaan we nog een uurtje of 2 omweg maken naar Richmond, die bewerend dat Nirvana's allereerste betalende live-optreden in een van hun zaaltjes was....dus gaan we daar toch wel eens piepen zeker :-)
Allee, vandaag eens niet te laat, maar we gaan nog wat tv kijken (ook altijd leuk, die commercials) en dan slapen...
PS : Ik heb besloten een nieuwe foto gallerij aan te leggen met funny drinks, dan die kun je hier nogal kopen hoor, Coca Cola Zero, Pepsi Diet Lemon, Pepsi Light Wild Cherry, Cherry Vanilla Dr Pepper Light, .....
Eerste bestemming was het “HOH Rain Forest”, een regenwoud ontstaan door een samensmelting van een heleboel omstandigheden, maar voornaamste zijn de Olympic mountains en de pacific ocean die een soort microklimaat doen onststaan waardoor alle regen er voor de bergtoppen uitvalt....
HOH Rain Forest
De enorme hoeveelheid regen valt er gelukkig vandaag niet uit, het is een stralende dag....alhoewel, voor foto's kan dat wel eens tricky zijn, die zon...
@ the rainforest
De weg ernaartoe langs de rivier is ook heel mooi, we stoppen dan ook geregeld om het landschap te bekijken en foto's te nemen...
De rivier langs de weg
Ook in het regenwoud is het uiteraard de moeite waard, mooie trails met veel uitleg onderweg, zeer mooi aangelegd... We hebben een tweetal korte trails gedaan, genoeg voor een uurtje of 3-4 vermaak...
Daarna snel wagen in en doorgereden richting Ruby Beach, een van de ruwe stranden aan de rand van het Olympic park....Mooi om te zien hoe de bomen die de zee heeft buitgemaakt op het strand liggen te vergaan en voedingsbodem vormen voor nieuwe planten en organismen.
Ruby Beach
Daarna zijn er nog een 4 tal stranden waar we korte stops houden om eens te bewonderen en daarna verder.
Dan zijn we doorgereden naar Lake Quinault, een gigantisch meer waar het redelijk duur overnachten was, dus toch maar doorrijden....
We zijn naar Aberdeen gereden, en verblijven hier nu in het Olympic Inn Motel, die ons voor de (toch wel dure) prijs van 65$ ontbijt en gratis wireless internet gaf... De kamer is terug heel mooi, gigantisch groot....niet wat we nodig hebben, maar het was de enige optie....
Aberdeen, grijs industriestadje met als curieusiteit dat hier Kurt Cobain opgroeide (geen wonder dat die zelfmoord heeft gepleegd, moest ik hier zijn opgegroeid....). Leuke opmerking : het stadje verwelkomt u met het bord “Aberdeen, come as you are”....
Morgen gaan we nog een uurtje of 2 omweg maken naar Richmond, die bewerend dat Nirvana's allereerste betalende live-optreden in een van hun zaaltjes was....dus gaan we daar toch wel eens piepen zeker :-)
Allee, vandaag eens niet te laat, maar we gaan nog wat tv kijken (ook altijd leuk, die commercials) en dan slapen...
PS : Ik heb besloten een nieuwe foto gallerij aan te leggen met funny drinks, dan die kun je hier nogal kopen hoor, Coca Cola Zero, Pepsi Diet Lemon, Pepsi Light Wild Cherry, Cherry Vanilla Dr Pepper Light, .....
woensdag, september 21, 2005
Forks (dag 7)
Vandaag vroeg opgestaan om Port Townsend te bereiken op een deftig uur, en t'is gelukt :-)
We zijn dus vandaag naar de whales gaan kijken, en guess what, we hebben er gezien!! Een hele school Orca's!! Van indrukwekkend gesproken!!
Ik heb één kaptiale vergissing gemaakt, door al mijn foto's in het RAW formaat te trekken, bijna allemaal zijn ze vol noise, dus onbewerkbaar!! Gelukkig heb ik er uit plaatsgebrek ook wat in JPG genomen, en die zijn gelukkig wel goed gelukt, een pak van mijn hart!!
Ook met het weer hadden we geluk, een zonnige dag, maar toch was het super-koud op de boot (we zitten dan ook op de grens met Canada...) Maar enkele truien, jas en dekens, deden the trick en hielden ons warm.
Vele seals en Orca's gezien, dus, een echt unieke ervaring!!
Ook de San Juan eilanden zijn wondermooi, we zijn daar enkele uren gestopt om te eten en wat rond te wandelen, in de late namiddag dan teruggekeerd naar Port Townsend om terug te vertrkken....
We wilden vandaag nog in Forks geraken en dat is dan ook gelukt, maar 't was op het nippertje.. Die wegen hier in het donker zijn echt niet van de poes, in de bossen in de bergen, is het echt wel pikdonker!! En het zit hier vol scherpe bochten....geen pretje, niet voor herhaling vatbaar, we hebben besloten vanaf nu voor donker ergens te stoppen.
We hebben dus uiteindelijk toch een motel gevonden (Pacific Inn, Forks) voor de prijs van 63$, het duurste motel tot nu toe, maar we hadden geen zin in veel gezoek. De rest zag er wat sleezy uit en was bijna even duur! Dus toch maar voor dit gekozen, en ik moet zeggen, misschien wel duur, maar zijn prijs zeker waard, heel grote super de luxe kamer (maar dat hadden we eigenlijk niet nodig)....
Morgen vinden we hopelijk iets goedkoper.....
Voila, ik ga er mee stoppen, want ik ben oververmoeid......morgen het regenwoud (jawel, een regenwoud!! wel geen tropisch regenwoud, maar toch....) in voor een flinke hiking.....dus ik moet uitgerust zijn.....
Groeten uit Forks....
We zijn dus vandaag naar de whales gaan kijken, en guess what, we hebben er gezien!! Een hele school Orca's!! Van indrukwekkend gesproken!!
Ik heb één kaptiale vergissing gemaakt, door al mijn foto's in het RAW formaat te trekken, bijna allemaal zijn ze vol noise, dus onbewerkbaar!! Gelukkig heb ik er uit plaatsgebrek ook wat in JPG genomen, en die zijn gelukkig wel goed gelukt, een pak van mijn hart!!
Ook met het weer hadden we geluk, een zonnige dag, maar toch was het super-koud op de boot (we zitten dan ook op de grens met Canada...) Maar enkele truien, jas en dekens, deden the trick en hielden ons warm.
Vele seals en Orca's gezien, dus, een echt unieke ervaring!!
Ook de San Juan eilanden zijn wondermooi, we zijn daar enkele uren gestopt om te eten en wat rond te wandelen, in de late namiddag dan teruggekeerd naar Port Townsend om terug te vertrkken....
We wilden vandaag nog in Forks geraken en dat is dan ook gelukt, maar 't was op het nippertje.. Die wegen hier in het donker zijn echt niet van de poes, in de bossen in de bergen, is het echt wel pikdonker!! En het zit hier vol scherpe bochten....geen pretje, niet voor herhaling vatbaar, we hebben besloten vanaf nu voor donker ergens te stoppen.
We hebben dus uiteindelijk toch een motel gevonden (Pacific Inn, Forks) voor de prijs van 63$, het duurste motel tot nu toe, maar we hadden geen zin in veel gezoek. De rest zag er wat sleezy uit en was bijna even duur! Dus toch maar voor dit gekozen, en ik moet zeggen, misschien wel duur, maar zijn prijs zeker waard, heel grote super de luxe kamer (maar dat hadden we eigenlijk niet nodig)....
Morgen vinden we hopelijk iets goedkoper.....
Voila, ik ga er mee stoppen, want ik ben oververmoeid......morgen het regenwoud (jawel, een regenwoud!! wel geen tropisch regenwoud, maar toch....) in voor een flinke hiking.....dus ik moet uitgerust zijn.....
Groeten uit Forks....
dinsdag, september 20, 2005
Port Angeles (dag 6)
We hebben besloten om in Port Angeles te blijven omdat we morgen een whale-watching tocht willen gaan doen. Daarom moeten wegens een kleine miscalculatie even terug rijden om Port Townsend te bereiken en van daar te vertrekken. Dus besluiten we even van hier uit, de directe omgeving te gaan verkennen. Er zijn namelijk een paar mooie bezienswaardigheden in de directe omtrek (binnen de paar uur)...
Vandaag dus terug vroeg uit de veren (7u30) om te vertrekken naar het park. Het ontbijt dat het hotel beloofde is wel degelijk de moeite waard! Beagles, muffins (héle lekkere met walnoten & pistache), enz... Fruit, koffie enz, het is allemaal voorzien. Dit hotel is dus echt aan te raden !! (Royal Victoria Motel) Voor 49$ dollar is dit een koopje in deze buurt!!
Eerste stop is de rivier Elhwa, enorm brede rivier die tussen de enorme bergen loopt, daar het een enorm droog seizoen is staat het water laag, maar toch..indrukwekkend! We hebben een trail gedaan helemaal naar de top van de heuvel, waar warmwaterbronnen waren....heel mooi allemaal.
Daarna verder gereden naar Lake Cresent, een meer van 8 mijl doorsnede, dit omgeven door al die prachtig groene heuvels...heel onwerkelijk....prachtig!!
We zijn het meer voorbij gereden omdat we eerst naar het verste punt van vandaag wilden gaan, tijdens de terugkeer zouden we dan stoppen bij het meer om een trail te gaan doen.
Dus verder gereden naar Sol Duc, een mooie waterval die je bereikt na een korte trail, zeker en vast de moeite waard, het begint eentonig te klinken, maar het is gewoon indrukwekkend en wonderschoon.
Van daar teruggereden en onderweg gestopt op een stuk waar je vroeger de zalm naar boven kon zien springen, maar tegenwoordig een zeldzaam schouwspel wegens een te grote overvissing van zalm...door het gevaarlijkste beest op de planeet....de mens.
We hebben toch het geluk een school zalm te zien zwemmen, wat een mooie grote vissen in die diepheldere water...wat jammer dat dit allemaal verloren gaat.
Daarna de terugtocht aangevat naar Porte Angeles, en onderweg gestopt bij Lake Cresent om de trail te gaan doen, het was redelijk stijl naar boven, maar we hebben een mooie beloning gekregen, een mooi grote waterval, altijd mooi voor enkele foto's...zeer indrukwekkend allemaal.
Vandaar een restaurant binnen gegaan (het enig...”deftige” hier in de buurt) om een pasta te gaan eten. Laat ik een understatement gebruiken en zeggen dat het beter kon....maar goed, het kan niet elke dag feest zijn :-)
Daarna nog een reuze-can Coors Lite gaan kopen om op het terras van onze kamer op te drinken...
Daarna bedje in, t'is al 21.30 en tegen dat we erin liggen...
Morgen moeten we echt vroeg vertrekken, want ik schat het makkelijk anderhalf uur rijden naar Port Townsend en we moeten er om 08.30 zijn....dus....zeker om 7u vertrekken....voila, nog even relaxen en vermoeide beentjes laten rusten......
Vandaag dus terug vroeg uit de veren (7u30) om te vertrekken naar het park. Het ontbijt dat het hotel beloofde is wel degelijk de moeite waard! Beagles, muffins (héle lekkere met walnoten & pistache), enz... Fruit, koffie enz, het is allemaal voorzien. Dit hotel is dus echt aan te raden !! (Royal Victoria Motel) Voor 49$ dollar is dit een koopje in deze buurt!!
Eerste stop is de rivier Elhwa, enorm brede rivier die tussen de enorme bergen loopt, daar het een enorm droog seizoen is staat het water laag, maar toch..indrukwekkend! We hebben een trail gedaan helemaal naar de top van de heuvel, waar warmwaterbronnen waren....heel mooi allemaal.
Daarna verder gereden naar Lake Cresent, een meer van 8 mijl doorsnede, dit omgeven door al die prachtig groene heuvels...heel onwerkelijk....prachtig!!
We zijn het meer voorbij gereden omdat we eerst naar het verste punt van vandaag wilden gaan, tijdens de terugkeer zouden we dan stoppen bij het meer om een trail te gaan doen.
Dus verder gereden naar Sol Duc, een mooie waterval die je bereikt na een korte trail, zeker en vast de moeite waard, het begint eentonig te klinken, maar het is gewoon indrukwekkend en wonderschoon.
Van daar teruggereden en onderweg gestopt op een stuk waar je vroeger de zalm naar boven kon zien springen, maar tegenwoordig een zeldzaam schouwspel wegens een te grote overvissing van zalm...door het gevaarlijkste beest op de planeet....de mens.
We hebben toch het geluk een school zalm te zien zwemmen, wat een mooie grote vissen in die diepheldere water...wat jammer dat dit allemaal verloren gaat.
Daarna de terugtocht aangevat naar Porte Angeles, en onderweg gestopt bij Lake Cresent om de trail te gaan doen, het was redelijk stijl naar boven, maar we hebben een mooie beloning gekregen, een mooi grote waterval, altijd mooi voor enkele foto's...zeer indrukwekkend allemaal.
Vandaar een restaurant binnen gegaan (het enig...”deftige” hier in de buurt) om een pasta te gaan eten. Laat ik een understatement gebruiken en zeggen dat het beter kon....maar goed, het kan niet elke dag feest zijn :-)
Daarna nog een reuze-can Coors Lite gaan kopen om op het terras van onze kamer op te drinken...
Daarna bedje in, t'is al 21.30 en tegen dat we erin liggen...
Morgen moeten we echt vroeg vertrekken, want ik schat het makkelijk anderhalf uur rijden naar Port Townsend en we moeten er om 08.30 zijn....dus....zeker om 7u vertrekken....voila, nog even relaxen en vermoeide beentjes laten rusten......
maandag, september 19, 2005
Port Angeles (dag 5)
Vandaag rond een uur of 8 opgestaan om de wagen te gaan afhalen. Avis heeft ons een upgrade gegeven naar een Chevy Impala :-) Alles erop en eraan!! Airco, open dak, schitterende stereo...joepie!!
Van het verhuurstation zijn we naar de ferry gereden, welliswaar een half uurtje te vroeg, maar dat gaf ons de kans om ginder te ontbijten...donuts met koffie! Mmm
De tocht met de ferry naar Bainbridge Island verliep vlekkeloos, en het was echt prachtig weer, gaf ons een schitterend zicht op de skyline van Seattle! Een half uurtje duurt de oversteek (20$) en het spaart je een 5-tal uren rijden uit.
Dan over het eiland rijden en het stuk het dichtste bij het vasteland is verbonden met een brug, dus dat is makkelijk.
Onderweg naar Port Angeles (waar het de ingang van het national park is) zijn we nog een paar super-lokaties tegengekomen...;-) Onderandere het hamburgerrestaurant van Fat Smitty, waar je gigantische hamburgers kunt eten....tja, dat hoef je geen twee keer te vertellen natuurlijk :-)
Fat Smitty's burger
Daarna nog een reuze milkshake met chocolade, en je kon ons weer buiten rollen! Als de weight watchers dit zien, vallen ze flauw denk ik...
Een tweetal uurtjes later waren we in Port Angeles, en zijn we nog een schitterende tocht door het park gaan doen, naar Hurricane hill.. Hoog boven de wolken, een schitterend zicht. We hebben slechts een korte wandeling gedaan omdat we een slecht inzicht hebben in de tijdsduur en hoe lang het hier licht blijft. We wilden voor donker het stadje bereiken en een motelletje vinden.
Dat is bij deze gelukt, en zelfs hier is wireless network beschikbaar....yeah!!
Straks nog ietske gaan eten en zeker nog een paar pinten drinken bij de lokale hillbillies, want we hebben hier al een paar exemplaren gezien hoor!!
Allee, vanaf nu gaan de verslagjes iets korter zijn om de eenvoudige reden, dat er iets minder gaat gebeuren, meer rondtoeren en hiking tours doen.....maar ik hou u op de hoogte, want.....one never knows met ons :-)
Van het verhuurstation zijn we naar de ferry gereden, welliswaar een half uurtje te vroeg, maar dat gaf ons de kans om ginder te ontbijten...donuts met koffie! Mmm
De tocht met de ferry naar Bainbridge Island verliep vlekkeloos, en het was echt prachtig weer, gaf ons een schitterend zicht op de skyline van Seattle! Een half uurtje duurt de oversteek (20$) en het spaart je een 5-tal uren rijden uit.
Dan over het eiland rijden en het stuk het dichtste bij het vasteland is verbonden met een brug, dus dat is makkelijk.
Onderweg naar Port Angeles (waar het de ingang van het national park is) zijn we nog een paar super-lokaties tegengekomen...;-) Onderandere het hamburgerrestaurant van Fat Smitty, waar je gigantische hamburgers kunt eten....tja, dat hoef je geen twee keer te vertellen natuurlijk :-)
Fat Smitty's burger
Daarna nog een reuze milkshake met chocolade, en je kon ons weer buiten rollen! Als de weight watchers dit zien, vallen ze flauw denk ik...
Een tweetal uurtjes later waren we in Port Angeles, en zijn we nog een schitterende tocht door het park gaan doen, naar Hurricane hill.. Hoog boven de wolken, een schitterend zicht. We hebben slechts een korte wandeling gedaan omdat we een slecht inzicht hebben in de tijdsduur en hoe lang het hier licht blijft. We wilden voor donker het stadje bereiken en een motelletje vinden.
Dat is bij deze gelukt, en zelfs hier is wireless network beschikbaar....yeah!!
Straks nog ietske gaan eten en zeker nog een paar pinten drinken bij de lokale hillbillies, want we hebben hier al een paar exemplaren gezien hoor!!
Allee, vanaf nu gaan de verslagjes iets korter zijn om de eenvoudige reden, dat er iets minder gaat gebeuren, meer rondtoeren en hiking tours doen.....maar ik hou u op de hoogte, want.....one never knows met ons :-)
zondag, september 18, 2005
Seattle (Dag 4)
Laatste dag Seattle zelf, morgen vertrekken we naar Olympic Park. Maar first things first, we hebben nog een drukke dag voor de boeg.
Redelijk vroeg opgestaan, ontbijtje genomen in een soort koffie-bar (vierkante omelet!!) en de bus op om onze hop on hop off tour tenminste een klein beetje te laten opbrengen (voor de rest was dit een total waste of money). De dame die de vooraan in de bus moest spreken, die kon dit helemaal niet, en die werkte ons meer op de zenuwen dan wat anders! We zijn aan Pioneer Place afgestapt en zijn begonnen met de famous Seattle underground tour. Dit was nu eens wel zijn geld waard, zeer merkwaardige geschiedenis en de ondergrondse straten waren nog heel authentiek...zeer interessant en er was een heel goede gids die het verhaal zeker aangenaam vertelde.
Daarna koffietje gedronken en naar de ferry maatschappij gaan vragen hoeveel de ferry koste, omdat we morgen de oversteek moeten doen met de wagen.
Daarna de bus (niet de hop on hop off, maar een gewone) genomen naar Queen Ann, een neighbourhood in Seattle voor de meer gegoede burgers. Wij zijn daar echter naartoe gegaan voor de view van de skyline van Seattle. En dit was meer dan de moeite!
skyline Seattle
Gelukkig maar, want we moesten een uur wachten op de bus (we stonden oorspronkelijk verkeerd te wachten, omdat blijkbaar op zaterdag de bus op een andere plaats stopte?!).
Daana terug naar downtown gereden om de bus te nemen naar Capitol Hill, de universiteits area én de plaats bij uitstek om de grunge-scene beter te leren kennen. We zijn naar de beroemde Comet club geweest, alwaar alle grote seattle groepen voor de eerste keer het (superkleine) podium beklommen. Zeer aangename club! Vanavond is er een optreden, maar dat begint spijtig genoeg maar rond een uur of 10! Daar we morgen vroeg moeten opstaan om de auto te gaan halen, en omdat na zo'n optreden terug naar het hotel wandelen toch wel een hachelijke onderneming is in deze buurt, besluiten we het toch maar niet te doen... Na een paar biertjes houden we het dan ook voor bekeken.
We gaan ook op zoek naar de Re-bar, alwaar indertijd de officiele voorstelling van het Nirvana-album “Nevermind” plaats had. We hebben het ook gevonden, foto's gemaakt, maar we zijn er niet gebleven omdat er net een fuif ging beginnen (leek zeker de moeite, maar om de welbekende reden zijn we er niet gebleven).
Daarna zijn we ook nog naar de REI geweest, een super-grote adventure & outdoor winkel, om wat trekking gerief aan te schaffen voor een van de volgende reizen....de winkel sloot echter uitzonderlijk vroeg vandaag, gelukkig mochten we wel wat na sluitingstijd blijven en kon Hilde toch nog een nieuwe trekking broek kopen. Opmerkelijk feit over deze winke, je kan er alles proberen!!
Dit wil zeggen, ze hebben een heuse wildernis nagebouwd rond de winkel, kompleet met rivieren, trekking-paden en mountainbike-parcours !!! Zo gek als een achterdeur die Amerikanen!!
Ondertussen was het dus toch weer eens laat geworden, en zijn we via de winkelstraat terug naar het hotel gegaan (om ergens te eten), maar oh pech, want de winkels die blijven hier laat open, en we zijn enkele winkels binnen gegaan om te “kijken”....prijskaartje elke een hondertal dollar!!
Uiteindelijk er toch in geslaagd om iets te eten en in het hotel te geraken....wééral te laat, maar soit....
weer fijne dag achter de rug....
Nu onder de wol en uitrusten voor morgen!! Benieuwd welke wagen we krijgen :-)
Redelijk vroeg opgestaan, ontbijtje genomen in een soort koffie-bar (vierkante omelet!!) en de bus op om onze hop on hop off tour tenminste een klein beetje te laten opbrengen (voor de rest was dit een total waste of money). De dame die de vooraan in de bus moest spreken, die kon dit helemaal niet, en die werkte ons meer op de zenuwen dan wat anders! We zijn aan Pioneer Place afgestapt en zijn begonnen met de famous Seattle underground tour. Dit was nu eens wel zijn geld waard, zeer merkwaardige geschiedenis en de ondergrondse straten waren nog heel authentiek...zeer interessant en er was een heel goede gids die het verhaal zeker aangenaam vertelde.
Daarna koffietje gedronken en naar de ferry maatschappij gaan vragen hoeveel de ferry koste, omdat we morgen de oversteek moeten doen met de wagen.
Daarna de bus (niet de hop on hop off, maar een gewone) genomen naar Queen Ann, een neighbourhood in Seattle voor de meer gegoede burgers. Wij zijn daar echter naartoe gegaan voor de view van de skyline van Seattle. En dit was meer dan de moeite!
skyline Seattle
Gelukkig maar, want we moesten een uur wachten op de bus (we stonden oorspronkelijk verkeerd te wachten, omdat blijkbaar op zaterdag de bus op een andere plaats stopte?!).
Daana terug naar downtown gereden om de bus te nemen naar Capitol Hill, de universiteits area én de plaats bij uitstek om de grunge-scene beter te leren kennen. We zijn naar de beroemde Comet club geweest, alwaar alle grote seattle groepen voor de eerste keer het (superkleine) podium beklommen. Zeer aangename club! Vanavond is er een optreden, maar dat begint spijtig genoeg maar rond een uur of 10! Daar we morgen vroeg moeten opstaan om de auto te gaan halen, en omdat na zo'n optreden terug naar het hotel wandelen toch wel een hachelijke onderneming is in deze buurt, besluiten we het toch maar niet te doen... Na een paar biertjes houden we het dan ook voor bekeken.
We gaan ook op zoek naar de Re-bar, alwaar indertijd de officiele voorstelling van het Nirvana-album “Nevermind” plaats had. We hebben het ook gevonden, foto's gemaakt, maar we zijn er niet gebleven omdat er net een fuif ging beginnen (leek zeker de moeite, maar om de welbekende reden zijn we er niet gebleven).
Daarna zijn we ook nog naar de REI geweest, een super-grote adventure & outdoor winkel, om wat trekking gerief aan te schaffen voor een van de volgende reizen....de winkel sloot echter uitzonderlijk vroeg vandaag, gelukkig mochten we wel wat na sluitingstijd blijven en kon Hilde toch nog een nieuwe trekking broek kopen. Opmerkelijk feit over deze winke, je kan er alles proberen!!
Dit wil zeggen, ze hebben een heuse wildernis nagebouwd rond de winkel, kompleet met rivieren, trekking-paden en mountainbike-parcours !!! Zo gek als een achterdeur die Amerikanen!!
Ondertussen was het dus toch weer eens laat geworden, en zijn we via de winkelstraat terug naar het hotel gegaan (om ergens te eten), maar oh pech, want de winkels die blijven hier laat open, en we zijn enkele winkels binnen gegaan om te “kijken”....prijskaartje elke een hondertal dollar!!
Uiteindelijk er toch in geslaagd om iets te eten en in het hotel te geraken....wééral te laat, maar soit....
weer fijne dag achter de rug....
Nu onder de wol en uitrusten voor morgen!! Benieuwd welke wagen we krijgen :-)
zaterdag, september 17, 2005
Seattle (Dag 3)
Vandaag zijn we toch iets vroeger opgestaan dan gisteren. We zijn reeds goed aan de 9 uur verschil aan gepast. Eerst het traditionele ontbijt van muffins & koffie (nog geen Krispie Kreme doughnuts tegengekomen, vandaar) en daarna een ticket voor de hop on – hop off bus gekocht die ons door het stad zal loodsen en uitleg zal geven bij de meest noemenswaardige dingen.
Eerste halte waar we eraf gaan is de space needle, de vreemde toren die Seattle kenmerkt en werd gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1962.
space needle
Het is wel leuk om er eens op te gaan en de skyline van Seattle te gaan bekijken van 150 meter hoog, maar dat is het dan eigenlijk ook. Het is zijn 13$ (want zoveel kost het om erop te gaan) eigenlijk niet waard.
Vandaar gaat het naar het EMP (Experience Music Project), dit is een ode aan de toch zo aan deze stad verankerde, muziekscene. Het hele project is eigendom van Paul Allan, de spitsbroeder van Bill Gates, dit betekend dan ook de het een high-tech ding is!
Let erop dat je als militair een fikse korting krijgt bij de ingang van deze attractie! :-)
Het is een werkelijk fenomenale ode aan de muziekscene! Alles wordt uitgelegd, van Rap over hiphop naar rock en uiteraard grunge. Het staat er gewoon vol met originele stukken (gitaren, kapotgeslagen en heel), met de foto's en video's erbij van het moment dat de artiest zijn gitaar stukslaat (of in Hendrickx zijn geval opbrand)... Voor een gewone sterveling misschien triviaal, maar voor een muziekliefhebber is dit het walhalla!
Je ziet er handgeschreven songteksten van Kurt Cobain, Dylan, Hendrickx...noem maar op!
Origineel beeld en geluidsmateriaal, unieke stukken.....je ziet dat dit een creatie is van een ware muziek fanaat!
Behalve dat zijn er muziek workshops, waar je via een computer leert gitaar spelen, keyboards, drums...
Je kan zelf muziek producen, achter de knoppen van een opnamestudio gaan zitten, mixen, je kan het zo gek niet bedenken......gewoon helemaal het einde! Een aanrader voor elke muziekliefhebber!
Vandaar gaat het naar het science-fiction museum....een stuk minder vind ik persoonlijk toch. Het is er niet super-groot en er wordt veel uitgelegd over fims en science ficition door de jaren heen.
Er staan enkele originele stukken die in films zijn gebruikt (Star Trek, Star Wars, ...) maar uiteindelijk vond ik het toch wat tegenvallen, voornamelijk als je al in Universal Studio's, of in Hollywood bent geweest....Is zeker niet echt spectaculair en voor verbetering vatbaar....
Volgende halte is het Science museum, een soortgelijk do it yourself museum maar dan alles in verband met wetenschap. Hier zijn we niet binnen geweest omdat het a) al laat was en b) het waarschijnlijk ook al een beetje “already seen” was. We hebben de hop on bus opgewacht en vastgesteld dat we weer de boot gemist hadden om ons tochtje langs de haven te doen, 't zal weer eens iets voor morgen zijn.
We zijn wel nog het oude gedeelte van de stad gaan bezoeken, maar zijn tot de vaststelling gekomen dat dit toch niet hét was.... een beetje aftands en ongezellige buurt. Heel veel daklozen (overal in Seattle trouwens) en wat creepy straten. Dus zijn we terug gewandeld richting Hotel, opgefrist, wat gerust en iets gaan eten.
Maar nu begint de vermoeidheid toch toe te slaan, de jetlag laat zich gevoelen en we gaan redelijk vroeg terug naar het hotel.... Hilde om nog wat te lezen en ik om dit verslag te typen :-)
Ondertussen is het weeral rond 23u en morgen staat er terug een ultra drukke dag op de planning....
Sleep tight dagboekje....;-)
Eerste halte waar we eraf gaan is de space needle, de vreemde toren die Seattle kenmerkt en werd gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1962.
space needle
Het is wel leuk om er eens op te gaan en de skyline van Seattle te gaan bekijken van 150 meter hoog, maar dat is het dan eigenlijk ook. Het is zijn 13$ (want zoveel kost het om erop te gaan) eigenlijk niet waard.
Vandaar gaat het naar het EMP (Experience Music Project), dit is een ode aan de toch zo aan deze stad verankerde, muziekscene. Het hele project is eigendom van Paul Allan, de spitsbroeder van Bill Gates, dit betekend dan ook de het een high-tech ding is!
Let erop dat je als militair een fikse korting krijgt bij de ingang van deze attractie! :-)
Het is een werkelijk fenomenale ode aan de muziekscene! Alles wordt uitgelegd, van Rap over hiphop naar rock en uiteraard grunge. Het staat er gewoon vol met originele stukken (gitaren, kapotgeslagen en heel), met de foto's en video's erbij van het moment dat de artiest zijn gitaar stukslaat (of in Hendrickx zijn geval opbrand)... Voor een gewone sterveling misschien triviaal, maar voor een muziekliefhebber is dit het walhalla!
Je ziet er handgeschreven songteksten van Kurt Cobain, Dylan, Hendrickx...noem maar op!
Origineel beeld en geluidsmateriaal, unieke stukken.....je ziet dat dit een creatie is van een ware muziek fanaat!
Behalve dat zijn er muziek workshops, waar je via een computer leert gitaar spelen, keyboards, drums...
Je kan zelf muziek producen, achter de knoppen van een opnamestudio gaan zitten, mixen, je kan het zo gek niet bedenken......gewoon helemaal het einde! Een aanrader voor elke muziekliefhebber!
Vandaar gaat het naar het science-fiction museum....een stuk minder vind ik persoonlijk toch. Het is er niet super-groot en er wordt veel uitgelegd over fims en science ficition door de jaren heen.
Er staan enkele originele stukken die in films zijn gebruikt (Star Trek, Star Wars, ...) maar uiteindelijk vond ik het toch wat tegenvallen, voornamelijk als je al in Universal Studio's, of in Hollywood bent geweest....Is zeker niet echt spectaculair en voor verbetering vatbaar....
Volgende halte is het Science museum, een soortgelijk do it yourself museum maar dan alles in verband met wetenschap. Hier zijn we niet binnen geweest omdat het a) al laat was en b) het waarschijnlijk ook al een beetje “already seen” was. We hebben de hop on bus opgewacht en vastgesteld dat we weer de boot gemist hadden om ons tochtje langs de haven te doen, 't zal weer eens iets voor morgen zijn.
We zijn wel nog het oude gedeelte van de stad gaan bezoeken, maar zijn tot de vaststelling gekomen dat dit toch niet hét was.... een beetje aftands en ongezellige buurt. Heel veel daklozen (overal in Seattle trouwens) en wat creepy straten. Dus zijn we terug gewandeld richting Hotel, opgefrist, wat gerust en iets gaan eten.
Maar nu begint de vermoeidheid toch toe te slaan, de jetlag laat zich gevoelen en we gaan redelijk vroeg terug naar het hotel.... Hilde om nog wat te lezen en ik om dit verslag te typen :-)
Ondertussen is het weeral rond 23u en morgen staat er terug een ultra drukke dag op de planning....
Sleep tight dagboekje....;-)
vrijdag, september 16, 2005
Seattle (Dag 2)
Vandaag hebben we eerst uitgeslapen na de vermoeiende dag van gisteren. We zijn pas rond een uur of 10 ons hotel (The Moore Hotel trouwens) uitgekomen om de stad wat te verkennen. Eerst een lekkere koffie gaan drinken in een van de vele koffiebars die de stad rijk is (Starbucks alleen al, heeft hier alleen al 168 bars!!!), je vind er koffie in alle mogelijke smaken, kleuren en geuren. Bijkomend voordeel is dat in vele koffiebars er wireless hotspots te vinden zijn, hetgeen aangenaam is voor mensen met een laptop in de rugzak zoals wij :-).
Daarna de pike fishmarket gaan verkennen, een plaats aan de dokken waar vroeger (en nu nog gedeeltelijk) vis werd verkocht, maar de dag van vandaag is het markt met allerlei produkten. Veel prullaria en kunstenaarsspullen.
Vandaar zijn we op zoek gegaan naar het “convention centre”, alwaar ze goedkope all-in tickets verkopen voor de verschillende attracties te bezoeken die de stad rijk is, maar na enig onderzoek bleek dat de voorgestelde to-do list op zo'n ticket eigenlijk niet doenbaar is, tenzij je rusht van het een naar het andere, kortom “the american way”... en daar hebben we nu echt even geen zin in... We besluiten de bezoeken op eigen initiatief af te leggen ipv een “verplicht” schema te volgen.
Hilde had op het internet gevonden dat Jerry Seinfeld in town was, maar helaas was het optreden (uiteraard) volledig uitverkocht. We besloten toch maar eens langs te gaan bij de ticket-boot om te zien of er geen last-minute afzeggingen waren....je weet maar nooit.
En guess what, de wheelchair-tickets die niet verkocht zijn worden de dag zelf vrijgegeven! Dit zijn excellente plaatsen 15cm hoger dan de normale plaatsen, en op een zeer goede plaats. We kunnen gewoon 2 kei-goede plaatsen kopen (tegen een dure prijs van 75$ welliswaar, maar dit is het mij wel waard)!! Ik ga eindelijk mijn grote idool Jerry Seinfeld live aan het werk zien!!
Voor de rest van de dage besluiten we een boottocht in de haven te gaan doen, en op het gemak iets te gaan eten, en we gaan op weg naar de pier 55, waar de boottocht dient te beginnen.
We moeten echter door de shopping area passeren, hetgeen eigenlijk geen best idee is, als we samen zijn, meestal eindigen dergelijke bezoeken met een ravage op financieel gebied...
En waarachtig, vandaag is niet anders... Old Navy binnengeweest en een shitload aan kleren naar buiten gesleurd! In die mate dat we eerst en vooral terug naar het hotel moeten om al het gerief af te zetten voor we op een deftige manier verder kunnen stappen. Het is al na 16.30Hr en we moeten nog naar de pier gaan zoeken waar die boot vertrekt!! Ramp oh ramp! In een sneltrein-tempo de weg naar pier 55 afgelegd, en we komen aan om 17.20. Net op tijd om de laatste boot van vandaag de haven te zien uitvaren :-( Snif snif...
Dan maar iets gaan eten zeker? Mmm ziet mijn oog daar geen advertisment staan voor Red Robin Chili chili cheese burger? Dat lijkt me een excellente keuze!
Een klein uurtje later (en dat vonden die amerikanen op zich al ongeloofelijk, zo'n trage eters! Alhoewel ik met een gerust hart durf zeggen dat ik geen trage eter ben) waggelen we de restaurant weer buiten, met een uit de kluiten gewassen gezwel in onze buik!
Op naar het hotel om ons op te frissen en andere kleren te gaan aantrekken en naar het paramount theatre te gaan om een avondje plezier te gaan beleven!!
De seats zijn geweldig en de acts die komen ook! Opwarmer is een stand-up die in alle films van Chris Rock meespeeld en bij de David Letterman show te gast was. Zeer goed, maar uiteraard zijn we voor hem niet gekomen...
De hoofdact lost alle verwachtingen in! Jerry is magistraal! Na de show komt hij het podium terug op en iedereen mag vragen stellen, ook persoonlijke!! Hij antwoord op de gekste vragen!!
Maar het beste moet nog komen... Als we naar buiten gaan, zijn we naar de artiesteningang aan de achterkant van het gebouw gelopen om misschien een glimp op te vangen van ons idool...en onverhoopt succes! Hij is er, en hij is goedgezind, hij deelt handtekeningen uit en spreekt ontspannen met de fans. Ik heb een paar leuke foto's kunnen nemen & Hilde heeft een handtekening kunnen vragen.
Als dat geen leuk einde van een dag is, dan weet ik het ook niet meer!
Afgepeigerd maar voldaan begeven we ons weer naar ons hotel....wat lezen en dan lekker knorren, want morgen staat weer een overvolle dag gepland!
Daarna de pike fishmarket gaan verkennen, een plaats aan de dokken waar vroeger (en nu nog gedeeltelijk) vis werd verkocht, maar de dag van vandaag is het markt met allerlei produkten. Veel prullaria en kunstenaarsspullen.
Vandaar zijn we op zoek gegaan naar het “convention centre”, alwaar ze goedkope all-in tickets verkopen voor de verschillende attracties te bezoeken die de stad rijk is, maar na enig onderzoek bleek dat de voorgestelde to-do list op zo'n ticket eigenlijk niet doenbaar is, tenzij je rusht van het een naar het andere, kortom “the american way”... en daar hebben we nu echt even geen zin in... We besluiten de bezoeken op eigen initiatief af te leggen ipv een “verplicht” schema te volgen.
Hilde had op het internet gevonden dat Jerry Seinfeld in town was, maar helaas was het optreden (uiteraard) volledig uitverkocht. We besloten toch maar eens langs te gaan bij de ticket-boot om te zien of er geen last-minute afzeggingen waren....je weet maar nooit.
En guess what, de wheelchair-tickets die niet verkocht zijn worden de dag zelf vrijgegeven! Dit zijn excellente plaatsen 15cm hoger dan de normale plaatsen, en op een zeer goede plaats. We kunnen gewoon 2 kei-goede plaatsen kopen (tegen een dure prijs van 75$ welliswaar, maar dit is het mij wel waard)!! Ik ga eindelijk mijn grote idool Jerry Seinfeld live aan het werk zien!!
Voor de rest van de dage besluiten we een boottocht in de haven te gaan doen, en op het gemak iets te gaan eten, en we gaan op weg naar de pier 55, waar de boottocht dient te beginnen.
We moeten echter door de shopping area passeren, hetgeen eigenlijk geen best idee is, als we samen zijn, meestal eindigen dergelijke bezoeken met een ravage op financieel gebied...
En waarachtig, vandaag is niet anders... Old Navy binnengeweest en een shitload aan kleren naar buiten gesleurd! In die mate dat we eerst en vooral terug naar het hotel moeten om al het gerief af te zetten voor we op een deftige manier verder kunnen stappen. Het is al na 16.30Hr en we moeten nog naar de pier gaan zoeken waar die boot vertrekt!! Ramp oh ramp! In een sneltrein-tempo de weg naar pier 55 afgelegd, en we komen aan om 17.20. Net op tijd om de laatste boot van vandaag de haven te zien uitvaren :-( Snif snif...
Dan maar iets gaan eten zeker? Mmm ziet mijn oog daar geen advertisment staan voor Red Robin Chili chili cheese burger? Dat lijkt me een excellente keuze!
Een klein uurtje later (en dat vonden die amerikanen op zich al ongeloofelijk, zo'n trage eters! Alhoewel ik met een gerust hart durf zeggen dat ik geen trage eter ben) waggelen we de restaurant weer buiten, met een uit de kluiten gewassen gezwel in onze buik!
Op naar het hotel om ons op te frissen en andere kleren te gaan aantrekken en naar het paramount theatre te gaan om een avondje plezier te gaan beleven!!
De seats zijn geweldig en de acts die komen ook! Opwarmer is een stand-up die in alle films van Chris Rock meespeeld en bij de David Letterman show te gast was. Zeer goed, maar uiteraard zijn we voor hem niet gekomen...
De hoofdact lost alle verwachtingen in! Jerry is magistraal! Na de show komt hij het podium terug op en iedereen mag vragen stellen, ook persoonlijke!! Hij antwoord op de gekste vragen!!
Maar het beste moet nog komen... Als we naar buiten gaan, zijn we naar de artiesteningang aan de achterkant van het gebouw gelopen om misschien een glimp op te vangen van ons idool...en onverhoopt succes! Hij is er, en hij is goedgezind, hij deelt handtekeningen uit en spreekt ontspannen met de fans. Ik heb een paar leuke foto's kunnen nemen & Hilde heeft een handtekening kunnen vragen.
Als dat geen leuk einde van een dag is, dan weet ik het ook niet meer!
Afgepeigerd maar voldaan begeven we ons weer naar ons hotel....wat lezen en dan lekker knorren, want morgen staat weer een overvolle dag gepland!
woensdag, september 14, 2005
Seattle (Dag 1)
Rond de middag in Brussel vertrokken met de vlucht van 12.15Hr, netjes op tijd. We waren redelijk vroeg in de luchthaven door de geruchten dat er ellenlange rijen stonden aan te schuiven bij de security. Dit bleek echter niet waar te zijn we konden vlotjes door en hadden bijgevolg nog een uurtje tijd over om door te brengen in de lounge...
Krantje lezen, koffietje drinke, dat noem ik nu eens relax vertrekken zie! :-)
We kregen seats in first class, dus beter kan eigenljk niet. Het eten was echt voortreffelijk (normaal vind ik persoonlijk dat vliegtuig eten maar niets), en de vlucht verliep dan ook heel vlotjes.
Vertrek uit Brussel
In Washington een 2 uur layover, die dankzij de lapop (geen gratis hotspots echter) vlug voorbij was. Nu nog een 6-uur durende vlucht naar Seattle voor de boeg (dit keer niet in first), maar al bij al viel het nogal mee.
Het was rond 21uur toen we aankwamen in Seattle, we zijn rechtstreeks naar een express-shuttle bedrijf geweest die ons voor een schandalige 25$ wou afzetten voor de deur van ons hotel (een busrit kost slechts 1$, maar we waren te moe).
Toen we echter wouden inchecken in ons hotel (we hadden uiteraard onze paspoorten nodig), misten we 1 van onze koffers....de belangrijkste natuurlijk!! Met onze paspoorten etc erin!!! Doordat we in volle paniek waren, belde het meisje achter de balie, de transportfirma op voor ons. In de mini-van stond de koffer niet meer, dus belde ze de andere hotels waar de mini van, vóór ons gestop was..zonder resultaat echter.
Het doem-scenario begon te dagen! Als je in de states je paspoort kwijt bent, dan moet je naar de Belgische ambasade om papieren te halen (op eigen kracht natuurlijk), en deze bevind zich in ... California!!
Even ter informatie....een amerikaan die zijn papieren kwijt zou raken in Belgie, die mag van eender waar een taxi nemen naar de Amerikaanse ambassade in Brussel. De ambassade zal deze taxi betalen én een minimum leefloon uitbetalen om terug naar huis te gaan. Deze persoon mag dan met een amerikaanse maatschappij zónder papieren terug naar de states vliegen!
Anyway, voor ons zag het er heel wat slechter uit, we wisten totaal niet waar onze bagage zich bevond! Tot het meisje achter de balie (die bleef proberen) iemand aan de lijn had op de luchthaven, waar men onze bagage bleek gevonden te hebben op de plaats waar de busjes vertrekken. Ze was daar blijven staan!!!
Wij dus de bus op, terug naar de luchthaven (45 min) om die onmiddelijk te gaan ophalen, dan nog eens 45 min terug en het was midden in de nacht (plaatselijke tijd) voor we ons bed inkonden.... DOODMOE!!
Het kon weer eens tellen als eerste dag....
Krantje lezen, koffietje drinke, dat noem ik nu eens relax vertrekken zie! :-)
We kregen seats in first class, dus beter kan eigenljk niet. Het eten was echt voortreffelijk (normaal vind ik persoonlijk dat vliegtuig eten maar niets), en de vlucht verliep dan ook heel vlotjes.
Vertrek uit Brussel
In Washington een 2 uur layover, die dankzij de lapop (geen gratis hotspots echter) vlug voorbij was. Nu nog een 6-uur durende vlucht naar Seattle voor de boeg (dit keer niet in first), maar al bij al viel het nogal mee.
Het was rond 21uur toen we aankwamen in Seattle, we zijn rechtstreeks naar een express-shuttle bedrijf geweest die ons voor een schandalige 25$ wou afzetten voor de deur van ons hotel (een busrit kost slechts 1$, maar we waren te moe).
Toen we echter wouden inchecken in ons hotel (we hadden uiteraard onze paspoorten nodig), misten we 1 van onze koffers....de belangrijkste natuurlijk!! Met onze paspoorten etc erin!!! Doordat we in volle paniek waren, belde het meisje achter de balie, de transportfirma op voor ons. In de mini-van stond de koffer niet meer, dus belde ze de andere hotels waar de mini van, vóór ons gestop was..zonder resultaat echter.
Het doem-scenario begon te dagen! Als je in de states je paspoort kwijt bent, dan moet je naar de Belgische ambasade om papieren te halen (op eigen kracht natuurlijk), en deze bevind zich in ... California!!
Even ter informatie....een amerikaan die zijn papieren kwijt zou raken in Belgie, die mag van eender waar een taxi nemen naar de Amerikaanse ambassade in Brussel. De ambassade zal deze taxi betalen én een minimum leefloon uitbetalen om terug naar huis te gaan. Deze persoon mag dan met een amerikaanse maatschappij zónder papieren terug naar de states vliegen!
Anyway, voor ons zag het er heel wat slechter uit, we wisten totaal niet waar onze bagage zich bevond! Tot het meisje achter de balie (die bleef proberen) iemand aan de lijn had op de luchthaven, waar men onze bagage bleek gevonden te hebben op de plaats waar de busjes vertrekken. Ze was daar blijven staan!!!
Wij dus de bus op, terug naar de luchthaven (45 min) om die onmiddelijk te gaan ophalen, dan nog eens 45 min terug en het was midden in de nacht (plaatselijke tijd) voor we ons bed inkonden.... DOODMOE!!
Het kon weer eens tellen als eerste dag....
Abonneren op:
Posts (Atom)